Wednesday, February 20, 2008

Γκρίζο

Περνούν οι άνθρωποι μας αγγίζουν και φεύγουν
και όταν γυρνάμε να τους κοιτάξουμε
μένουν σκιές στα κελάρια του ιππόκαμπου.
Με μια πικροχολιά μόνο και μια προσπάθεια
καλοπιάσματος, ευχόμαστε
"Μακαριστοί να 'στε όπου κι αν πάτε..."
και εμείς εδώ μισοί με μίση-πεσμένοι με τα μούτρα
πάνω σ'ένα καπάκι βόθρου να παλεύουμε να σηκωθούμε.
Μα όταν μας μάθατε να σηκωνόμαστε μ'ενα χέρι
απο πάνω μας ,τώρα πως θα τα καταφέρουμε;
Ήταν ωραία παλιά που δεν έπεφτα

No comments: