Στέκομαι εδώ σακατεμένος στο χείλος των αιώνων
και υπνοτίζομαι από μια γλυκιά στα αυτιά μου μουσική.
Ούτε 24 χρόνια δε πέρασαν καλά καλά και το φορτίο
που δωσες είναι φρικτά βαρύ να το σηκώνω.
Κι ύστερα -τι περίμενες;- να σε κοιτώ στα μάτια μόνο
ήθελα και να βλέπω λίγο την αντανάκλαση
μου...
Τώρα ούτε ένα χέρι ούτε μια καλησπέρα ούτε
ένα γλυκό ύστερα.
Ουφ, πάλι καλά που συνεχίζω.
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment