Αχιλλέας

Στη μεγαλύτερη της δόξας του στιγμή
αφού Έκτορες κατατρώπωσε και έσυρε
μπροστά στης Τροίας τα τοίχη,
αφού Αγαμέμνονες αψήφησε
και τους θεούς τους ίδιους,
στο τέλος μόνος στάθηκε
με να κέρμα στον βαρκάρη.

Γιατί όση δόξα,
όσο μεγάλα τα ιδανικά
πάντα μόνος σου ήσουν.
Τι κ αν σου ζήσει το όνομα,
για 3000 χρόνια;
Κι η ιστορία σου θολή
στους άλλους που μένουν πίσω;
Το ξέρεις κοιτώντας πίσω
πως με συντρόφους Πάτροκλους
και Βρυσιίδες,
παρόλους τους μελανοφόρετους
Μυρμιδόνες που διοικούσες-
Πάντα μονάχος σου ήσουνα
κεντώντας όνειρα ιδανικών
και δόξας και αθανασίας....