Το παράπονο του Φιλάθλου

-Και με γεμίζει οργή αδέλφια μου, να διακόπτουν τον αγώνα
πάνω σε ένα τόσο κρίσιμο σημείο,
μόνο και μόνο για να βαρύνουν την καρδιά μου
μ'άλλους 20 απο τη Βαγδάτη θανάτους...

Θάρος

Γενναίος δεν είναι αυτός που δε φοβάται.
Αυτός είναι ο ανόητος.
Γενναίος είναι αυτός,που έχοντας γνώση πως κάτι τον τρομάζει,
το αντιμετωπίζει με τη δική του θέληση.

Suicidal Tendencies

Εκείνος θάυμαζε με δέος την του σύμπαντος Αλήθεια.
Μπροστά σε κάτι τέτοιο, τα των ανθρώπων θέματα
φαντάζαν ασήμαντα- εύκολα να τα πεις
και να τ'ακούσεις.
Για κείνη η Αλήθεια δισκοπότηρο πικρό στα χείλη
έμοιαζε και το μυστήριο μεταξένιο λαγνείας μαντήλι
στα μάτια έπλεκε.
Πόσο την πείραζε να βλέπει αυτός την αλήθεια'
Πόσο τον πείραξε εκείνον που πλέον δε μπορούσε να δει,
παρά μόνον την αλήθεια.
Κι αυτό πονάει.

Δυτικά του Κηφισού

Μια Τρίτη.
Τα παιδιά κάναν κοπάνα και σήμερα.
Μία βόλτα πάνω σε μηχανές
και έπειτα καφές στην πλατεία.
Το ραντεβού ήταν για τ'απόγευμα
στα ρώσικα.
Τέσσερις εναντίον Τεσσάρων
-χωρίς μαλακίες-
σταράτα πράγματα.
Όποιος κρατιόταν στα πόδια του
θα έφτανε δοξασμένος Αχχιλέας
την άλλη μέρα στην αυλή.
Για την τιμή της ξαδέρφης ,για ένα γραμμάριο
σκόνη, για να μαρκάρει την περιοχή του μαζί με τα αδέρφια του
απο τους γύφτους, ρώσους, αλβανούς και κάθε τσογλάνι.
Στη παρέα ήταν ο Παναγιώτης.
Δε θα χε κλείσει τα 17.
Έχασε τον Πατέρα του πριν 2 χρόνια από εργατικό.
Η Τετάρτη θα βρισκε τη μάνα του
να πενθεί για δύο.